Met zijn razend actuele thematiek en fantastische sterrencast legde Garvin Hood de lat hoog voor zichzelf met Eye in the Sky. De lat die hij op wonderbaarlijk mooie wijze oversteeg.
Eye in the Sky vertelt het verhaal van Colonel Katherine Powell die de leiding heeft over een operatie om terroristen in Kenia te vangen. Samen met militairen verspreid over de hele wereld proberen ze de terroristen uit te schakelen aan de hand van drones.
Klinkt simpel maar er worden twee heel erg relevante thematieken aangehaald: terrorisme en het gebruik van drones voor militaire missies.
Hoewel het niet letterlijk aan bod komt of het wel etnisch verantwoord is om mensen te bespioneren (en vermoorden) met behulp van drones, terwijl de dronebestuurders 10.000 kilometers verder zitten, roept het toch vragen op bij de kijker. Het is dan ook confronterend om te beseffen dat daar de grens van fictie niet overschreden is en de film een weerspiegeling is van de bikkelharde realiteit.
Niet tegenstaand is Eye in the Sky een ongelofelijk spannende film. Die spanning wordt trouwens slim benut in de ontwikkeling van het plot, want als kijker ga je zó op in de film om dan te merken dat je verwachtingen bijna immoreel zijn. Zo wordt in de film veel belang gehecht aan “collateral damage” (nevenschade), want deze schade brengt het slagen van de missie in het gedrang. Als kijker willen we natuurlijk dat de missie lukt en nemen we de nevenschade er wel bij.
Toch mist de film een beetje diepgang. We krijgen Kafkaëske taferelen te zien: de macht van de bureaucratie belemmert de missie en er wordt voor iedere cruciale beslissing doorverwezen naar een hogere macht. Op zich is dit een interessant uitgangspunt maar wordt het een beetje in het belachelijke getrokken, wat ik persoonlijk erg jammer vond.
Niet alleen is het inhoudelijk een interessante film maar ook visueel blinkt Eye in the Sky uit. Met de overvloed aan dronebeelden waarmee we vandaag de dag overspoeld worden is het een opluchting om te zien dat er ook een inhoud aan kan worden gegeven. Zo hebben de luchtbeelden in Eye in the Sky niet enkel een esthetische waarde, en wordt het perspectief van de drones een personage op zich.
Naast het sterke plot en spannende verhaalontwikkeling is er nog de waanzinnige cast. Om te beginnen Oscarwinnaar Helen Mirren die de hoofdrol op zich neemt, daarnaast ook nog Alan Rickman, wiens laatste film dit was, en Aaron Paul resulteren in een schitterende combo. Ook Barkhad Abdi en de rest van de cast die de Keniaanse bevolking speelde zetten een puike prestatie neer.
Aanrader!
Cineanalysis 